Archive - Mar 25, 2011 - Article

Monitoring a Human Crisis

Thanks to its active presence on the United Nations Human Rights Council, the Obama administration was able to work with Sweden and a broad coalition of cross-regional partners to ensure the Council took action on Iran. This groundwork paid off today as the HRC voted to establish an independent human rights monitor on Iran to address the ongoing human rights crisis. The need for a monitor is clear. Iran’s dismal human rights record has only been getting worse, with the Iranian government going on an “execution binge” and severe penalties for political dissent that have even landed 28 journalists and 9 bloggers in prison>>>

پیام اصلی اوباما

اگر آمریکا طرحی برای حمله نظامی به ایران داشته باشد، باید بتواند پیش از آن «خیرخواهانه» بودن حرکت خود را به مردم ایران بقبولاند. باید بتواند نشان دهد که آمریکا تنها با رژیم ایران خصومت دارد و با مردم ایران دوست است. باید تصویر آمریکای متجاوز را از ذهن مردم ایران بزداید و تصویر انسانی‌تری از آن به ایرانیان عرضه کند. باید با زبان و فرهنگ مردم ایران سخن بگوید و خود را با دردهای آنان آشنا نشان دهد. از قربانیان سرکوب رژیم نام ببرد، و از شاعران محبوب ایران نقل قول کن>>>

A Monument of Many Faces

Shahyad stands tall, proud and clad in white, as if she were the Bride of Iran. When conceptualized, she was to represent the grandeur of Iranian civilization and also provide a gateway welcoming visitors into the capital. Iranians, known for their obsessive hospitality, created an “arch of triumph,” or taq-e nosrat, located adjacent to the airport to greet every visitor. Like many historic Iranian monuments, the expansive grounds surrounding the tower were intended as a venue for celebrations, parades and other cultural events and activities>>>

چهار فصل

دلم می خواهد که تو بهار قشنگ شهر مرا ببینی. آی که چه لذت بخش است. به اندک زمانی شاخه های ترد باریک و خشکیده گره گره می شوند. این گره ها بزرگ می شوند چنانچه تو خیال می کنی هر شاخه تسبیح بلندی ست با دانه های گرد منفصل. و راستی که تسبیح اند. خوبتر که نگاه کنی و دل به دانه ها بدهی تسبیح آن جوانه های کوچک مچاله را می شنوی که آرام آرام سر از سجده کردگار برمی دارند و در رقص آرام سبکشان در شکفتن، شادی می پراکنند>>>

چهاروتیک

اندوه، مرگ و كینه
دستِ اهرمن پر است همیشه اما
با چهار دستِ خالی ما
عشق را تكخالِ دل بودیم >>>

پنجم فروردین

فرقی نمی کند که روز پنجم فروردین است
یا روز بیست و چهارم مارچ
سرزمین مادری که نیست
اینجا درختان شکوفه هم که می دهند
نمیدانند که نوروز با فدمهای با شکوهش
به آنها جلوه داده است >>>