Poetry

For Kimberly Proctor

I am unwinding time.
The wooden bridge
made for cyclists
creaks and moans
in the cool meadow.
>>>

چه کنم؟

جای لبهای تو جانم به لب آید چه کنم؟
روز را سر کنم اینگونه، شب آید چه کنم؟

شب نگو بی تو شبی صد شب یلداست مرا
شب نیاید گل من، لرز و تب آید چه کنم؟ >>>

چهاروتیک

اندوه، مرگ و كینه
دستِ اهرمن پر است همیشه اما
با چهار دستِ خالی ما
عشق را تكخالِ دل بودیم >>>

پنجم فروردین

فرقی نمی کند که روز پنجم فروردین است
یا روز بیست و چهارم مارچ
سرزمین مادری که نیست
اینجا درختان شکوفه هم که می دهند
نمیدانند که نوروز با فدمهای با شکوهش
به آنها جلوه داده است >>>

كشورم ايران

كشورم ايران است
زادگاه كورش و اردشير بابكان
روسيه از دوستان و
چين هم از خودمان
غرب جزء دشمنان است
>>>

یاد ‬‬

‫انبوه قلب ترا‫
باد ترانه میخواند‫
در ذهن پوک زمان‫
 و قلب خیس تو
در کوچه ها ی خلوت درد میگذرد ‫ ‫ >>>

بهار تهران

باوركنید شیرینی نوروز
خشكید بر سفرۀ رؤیا:
چندین بهار رفت و
خرسِ زمان
در آستینِ اللْه خواب.
>>>

We are butterflies

Ruffled Mother-Earth
Rattles unworried islands
Obliterates lives
Vicious ocean waves
Carry more catastrophes
Jolted Japan aches >>>

نرگس مست

چار تکبیر بدنیا زدم و هر چه به دنیاست
دیده را بستم و جز مهر تو از جمله گسستم

چون سیه مستی ام از نرگس مست تو مرا بس
دل گسستم ز سوای تو و در پای تو بستم
>>>

کورش در آینه

شنها را می‌توانم شماره کنم
و آب دریاها را پیمانه بگیرم
من صدای خاموشی را می شنوم
و می‌دانم که مرد گنگ چه می‌گوید.
هشدار! بوی تند سنگ پشت می‌‌آید
با آن لاک استخوانی اش >>>

It concerns me

It concerns me  
when we joke about catastrophes
It concerns me
when in our scale; the price of oil is heavier than freedom >>>

غم اعتياديست

باد
 یادگار جنبش برگیرا
خسته
 در گوشهایم زمزمهمیکرد >>>

Demiurge

The ruler who is weak
has had three names:
the Accuser, the Fool
and the Masker of Truth.
>>>

زن و مرد در چهار شعر

و بر خواهم خواست از مرداب
و خواهم آمد از پشت درختان
آنچنان که خسرو پرویز و گل محمد
و همه ی مردان
به شکارشان نزدیک می شوند:
شیرین زنی که در دریاچه تن می شوید
و سنگی پرتاب خواهم کرد>>>

هوالحوّا

ازل الله بودی
تاكه آدم آفریدی
چنان زیبا چنان دلبر
كه خود زار حیران
از بود بیزار، از نبود بیزار
در آدم بیقرار.
 وصال، حسرت بود >>>