Poetry

A razor in my heart

Dressed in the misery of exile
In this unforeseen frosty winter
I witness how my sighs slumber
Freezing into spotless snowflakes >>>

جیرجیرک

نه، این شب نیست، جیرجیرک نیست، باروت نیست
آب انباری ست
که همه شب
از آن، جرعۀ آبی، میهمانان شبانه را دعوت می کنم
نه، این همه نیست، و باری لباسی ست از شب
>>>

سالانه

اوغ . همش اوغ
دل و روده اتو بیرون می ریزی
باید پس بدی
گذشته رو تو ذهنت بالا بیاری
حتی اینجام تو مسئولی
گناه کاری >>>

Fairytale II

To call it a fairytale
our story needs a Prince.
He needs to be young,
reasonably handsome
and above all good of heart.
>>>

Prince and Imperial Guard

Imperial Guard never mourns
With a public caravan
But in heart.
Immortal one took an oath
So princess’ smile shall last
The darkness of the night
But it did not >>>

The Border

I was driving south
very tired.
The car in front
slowed down in an empty lot.
The driver, the passenger
their seats were bare.
>>>

ماگنولیا

Belief

To someone
Something
A word
A poem
You give your heart
And it’s as if
There is no end to sacredness >>>

ایمان

بر کسی
‫چیزی
‫حرفی
‫شعری
‫دل خود می بخشی
‫و بدان می ماند
‫که تقدس را پایانی نیست  >>>

خاطره ها

آهویی در گریز همیشه
در یادها
رم میکند
و پژواک نعره ی پلنگ
همچون خاطره ای مکرر
.در نوسان است >>>

The Animal World

Fading from real to virtual
how fanatically committed
you've been to your runaway
and purely abstract cause>>>

کرم ها

همیشه شاکر بوده ام
 وقتی که روزگارم در مه گم شد
برای آن روز های طلایی -  برنزی - مسی - آهنی
حتی زمانی که فرسوده و فراموش
در خیابانهای بیگانه البسه ام را تشعیع می کردم
همیشه شاکر بودم >>>

حماسه حلاج (3)

ای ذات تو لا یزال و سبحان
وی وصف تو فوق وهم انسان
از گرده گل به پای زنبور
تا شهد عسل به جویباران
از پویش بی بدیل نوزاد
در حالت جستجوی پستان
>>>

یکشنبه ای دیگر

نمی گریم
به خاطر نبودنم در اوین
زیر برجهای ولنجک و میان ستاره های لاستیکی
 و لای دندانهای کثافت بسیج
و آلودگی نود و هشت درصدی هوای مانده ی تهران! >>>

حافظ و طبل خوشباشی

در ایران، در بسیاری از خانه ها دو کتاب مقدس شمرده می شوند: مصحف و دیوان حافظ، با این تفاوت که اولی معمولاً سر رف خاک می خورد و دومی ورق ورق شده است. کلام حافظ چون ضرب المثل به کار می رود، با دیوانش فال می گیرند و بالاخره غزل هایش چه هنگام تنهایی و چیرگی غم و چه به وقت خوشی و شبچره به یکسان خوانده می شوند>>>