Poetry

Luck

Pissed drunk.
Can't even see.
But my luck is strong.
Away from here,
>>>

مرغ فریاد

در سرای خورشید
می‌نشیند لب حوض
تر کند بال بلا دیدهافکار
به خمیازهٔرنگ. >>>

پیام آور صبح

با کدامین خورشید،
نازک قلب تو را تافته اند
که چون این پاکتر از آتش زرتشت، هماننده ی مهر
غنچه ی نور می افشانی برقامت بوم؛
که پیام آور صبحی تو در این ظلمت شوم؟ >>>

My Daughter

My daughter,
it was their tradition to bury you alive.
You were killed;
a whole nation is being buried alive.
Look how peacefully he rests his head on the pillow
he who has earned his wage for killing you
eats a Halal dinner >>>

ای میهمان مهربان زمین

در سرزمینی که
هیچ کس
آشتی را نمی شناسد
تو هنوز
آواز دوستی را
>>>

Adolescent dream

Anytime but now.
Anywhere but here.
Give me the red soaked floor
of the coloseum.
A night at the palace
with a drunk Baudelaire.
>>>

من و او

شب شد با او باز نیایش کردیم
چهره اش بدست خود آرایش کردیم

بند برداشتم کردم رها مویش
شد افشان بر شانه گیسویش >>>

A garden from Galicia

He said he loved me
I dreamed he was a garden
My scent dwelt in him.
 
I said I loved him
He burned joy into my flesh
Our bed of jasmine >>>

Heaven and Hell

Truly, heaven and hell are not
In another realm, dimension, or place
They are right here and now
Alas, there is no salvation
But peace is possible and real >>>

وحدت وجود

‌ای ذات تو لایزال و سبحان
وی وصف تو فوق وهم انسان

بیرون ز کلام و حرف و ارقام
بر تر ز خیال و حدس و ایقان
>>>

که سنگین دلم

ستاره ی امشب آسمان تار من نوید داد
ستاره آب شد،از شب چکید
من آرزو کردم؛
که تیغ آفتاب از من زند این سایه ی تردید
وزین همراه تاریکم شوم آزاد... >>>

چه خاموشی ای بانوی ایرانی

نخواه که شمعی باشی
در کنج خلوتی
نخواه که به عزم کسی برافروزی و به خشم کسی خاموش شوی
قناعت مکن
به سوختن و راضی مباش
به گریستن بر سرنوشت مختوم خویش >>>

برای تو بانوی دموکراسی ایران

(والت ویتمن (1892-1819) شاعری است با صدایی اصیل برای دموکراسی در آمریکا. در پی سپری کردن دوران کودکی در بروکلین، او سالهای بسیاررا درمانهاتان و واشنگتن گذراند. در همان سالها بود که ویتمن از نزدیک شاهد بازگشت سربازان از جبهه های جنگ داخلی آمریکا بود و در بیمارستان ها از زخمی ها مراقبت می کرد. انسانیت فراگیر ویتمن وعشق به زندگی شهری (به ویژه مانهاتان)، همدرد بودن با همه گونه مردمان و درک دوراندیشانه و به نوعی پیشگویانه اش از واقعیت ((رویای آمریکایی))، از او شاعری ساخته است که مانند دوره ی جنگ داخلی، همچنان با روزگار امروز نیز مربوط است.>>>

Iran One

I encounter you
When I am half asleep
And you are just
Beginning to be
Half awake
Across this earth of nation-less hope >>>

شب سرود

به فانوس و شمع
عادت مکن
که قامت عشق
ازاین روزنه ها
.نتواند گذشت >>>