LETTER
Mr. Obama, what happened to your vow to defend democracy against tyranny?
by Parviz Minooee
Mr. Obama, what has happened to the human rights that America has always stood for? Thousands upon thousands of Iranians residing in this country voted for you with the impression that you are a champion of human rights, freedom, and just causes because you yourself have had first-hand experience in discrimination and suppression. Just a few weeks ago you declared Islamic Republics a danger to the world. You are an ardent advocate against terrorism yet clandestine terrorism against the freedom movement in Iran is in full force by the regime and totally ignored by you
>>>
GREEN
به دوستانِ چپی که در مقابل جنبش ملت ایران ایستاده اند باید بگویم که در اشتباه هستند
کسانی که تصور و یا وانمود می کنند که جنبش سبز متعلق به موسوی و کروبی و یا رفسنجانی در ایران و یا گنجی و همراهان در خارج از کشور است ، در اشتباه اند ؛ همانند سران جمهوری اسلامی که ادعا می کنند که این یک حرکت ناشی از دسیسۀ کشورهای خارجی است. جنبش برای شروع به موسوی و دیگران نیاز داشت ولی بمرور زمان با بقای خود و تکامل ساختاری از درون رهبرانش را بیرون خواهد داد و سهم ما و وظیفه ی ما حمایت از جنبش مردممان است. خاطرم نیست که چه کسی اولین بار این جمله را گفت: که هر کدام از ما در حد توانائیمان "با درمی یا قدمی یا قلمی" از جنبش حمایت کنیم. چنانچه هدفمان موفقیت این حرکت مردمی و نجات ایران می باشد
>>>
POETRY
Dedicated to the Green Movement
by Amir Houshang Ebtehaj
من آن صبحم که ناگاهان چو آتش در شب افتادم
بیا ای چشم روشن بین که خورشیدی عجب زادم
ز هر چاک گریبانم چراغی تازه می تابد
که در پیراهن خود آذرخش آسا درافتادم
چو از هر ذره ی من آفتابی نو به چرخ آمد
چه باک از آتش دوران که خواهد داد بر بادم
>>>
POETRY
Today the rain washes your blood
And wipes it from the pavement
There remains only your sunny smile,
Your tall baseball bat
Leaning against the wall,
And your backpack full of books
Waiting for your shoulders
>>>
VIEW
Interference via Twitter, Dreyfuss and the National Endowment for Democracy
In its desire to build citizen to citizen contacts as a prelude to promote official dialogues and ultimately establish a normal diplomatic and commercial relation with the U.S., the Iranian government threw its doors open on U.S. individuals and groups who appeared wanting to allay the differences between the two countries. Although the majority of the peace groups and activists who visited Iran were well-intentioned, there were quite a few who were motivated by the idea of supporting certain political trends against the Iranian government. These individuals and groups were more interested in furthering the U.S. foreign policy objectives in Iran and the Middle East
>>>
DEBATE
A reasonable scenario is that the entire operation will be completed in three months
I am writing this article knowing full well that I am opening a can of worm and that some of my closest associates may never forgive me. But I have stayed silent for too long, and I refuse to see yet another opportunity to free Iran to pass by due to the employment of the wrong tactics by us in the anti-regime opposition (as opposed to the pro-regime opposition). For too long, the opposition has suffered from low self-esteem. We never felt comfortable taking a direct debate with our opponents, fearing that people wouldn’t side with us, circumstances weren’t right, too early to reveal our end objectives etc
>>>
TOGETHER
بپاخیزی مردم در ایران در چند واژه
غیبت رهبری چیزی جز از نقطه ضعف استراتژیک این جنبش است. ناتوانی موسوی و دیگر سران اپوزیسیون رسمی در ارائه رهنمود به جنبش، به جای آنکه آن را بخشکاند، به تبیین هویت استثنایی آن کمک کرده است. تصمیمات این جنبش نه در مغز یک فرد که در باغ بارور خرد جمعی شکوفا می شود. این خیالپردازی کهنه آنارشیستهای پیشا مارکسیست این روزها در تهران زندگی می کند. این جنبش همگانی آن قدر به خود اعتماد دارد که حتی از ورود رفسنجانی به درون خودش هراسی ندارد. چه بهتر که خطی که دوستان و دشمنان جنبش را از هم سوا می کند تا عمق نظام نفوذ کند. « همه باهم» شعار نبوغ آمیز خمینی در سال 57 امروز دوباره زنده شده است . تفاوت تعیین کننده با آن زمان در چند و چون تعبیر واژه های بظاهر بیگناهی چون «همه» و «با هم» خواهد بود .
>>>
SEX
At that moment it reminded me of the phrase Velvet Revoultion and I started to laugh
My friend in the gym told me about a fucking system in Tehran. She told me about a woman, whom I would like to call Z, in the center of this business. Nobody knows Z's real name but she frequents places like boutiques, galleries and movie houses to have contact with her customers, both male and female. Her customers are well-to-do men and women, mostly married, who want to have discreet sex and would pay good money for it. Then she would find men for women or vice-versa and after taking hefty amount of money, will take them to some apartments in different parts of the city for a few hours of passionate sex. No identity asked from any sides of the deal
>>>
STORY
راستش بهتر است با همه شما رک و پوست کنده صحبت کنم. من از ایرانیها متنفرم
یادم می آید وقتی در ایران بودیم، زنی روستائی در انجام کارهای منزل به مادرم کمک میکرد. اسم قشنگی داشت. گل اندام. صورتی معصوم و صدائی آرام و مهربان. می گفت 45 روز از تابستان رفته، گرمای هوا شروع می کند به کاستن و این یعنی آغاز فصل سرد. غریزه طبیعی وی حکم میکرد که باید برای فصل زمستان آماده شد. هم اکنون که 15 مرداد را پشت سر گذاشته ایم، به یاد شمیران می افتم. گل اندام حق داشت، بعد از 15 مرداد دم دم های غروب بادی از کوهستان می آمد، سوزی در خود داشت. باید بعد از 15 مرداد انتظار زالزالک های زرد( نارنجی؟) و عنابی( سرخ؟) را می داشتیم و اندکی دورتر هم شروع فصل مدارس با طعم گس به های گلاب دره که با وجود آنکه در گلو گیر میکرد ولی باز فردا هوس میکردی دوباره به بخوری
>>>
MARTYRS
When I saw Neda's eyes roll back, I realized some wounds never heal
My favorite teacher in high school was a man called Mr. Fatemi, who taught Persian literature. In his early forties, very tall with broad shoulders, he was one of the few teachers who inspired more in his students than a strong desire to nap. His willingness to entertain us, and his great sense of humor, might have encouraged lax discipline in his classroom, but given his massive size and notably decisive demeanor, no one dreamed of challenging his authority. With his eyes closed, he often recited Hafiz's poetry, walking down the aisle with one hand holding the book, the other beating out the rhythm like an orchestra conductor. His warm, resonant voice made listening to him an enchanting experience
>>>
TRIALS
اغلب نظامهای حقوقی جهان منجمله فقه جعفری اعترافات مآخوذه تحت فشار را فاقد ارزش حقوقی دانسته اند
عدم مشروعیت اخلاقی و وجاهت قانونی اعترافات آقایان عطریانفر و ابطحی و آنها که در آینده نزدیک در صحنه ای که بشکل دادگاه آراسته شده است علیه خود شهادت خواهند داد در انظار ایرانیان و جهانیان از آفتاب نیمروز روشنتر است. آنچه مبهم است بهره هوش سیاسی آنهائیست که چنین نمایشی را براه انداخته اند. میگویند دشمن دانا به از نادان دوست. توجه کنید که این دوستان نادان چگونه با تکرار اتهام "انقلاب مخملی" جمهوری اسلامی را در جای نظامهای تمامیت خواهی که یکی بعد از دیگری به زباله دان تاریخ میپیوندند گذاشته اند. چه سودای این گروه باورمند نمودن مردم باشد و چه ارعاب آنها، قدر مسلم اینست که آنها ظاهراً صدای افتادن طشت رسوائی اینگونه نمایشهای مخوف در جهان را نشنیده ان
>>>
SURVEY
Results of a poll conducted by NIAC
To overview NIAC’s US-Iran advocacy, there are places for compromise, and places where the line should be held. I would compromise on the sanction issues because the sanction glass can be seen as half full. For example economic boycotts could urge Iran towards self-sufficiency. This is a less macho way of saying, “what doesn’t kill you makes you stronger.” After years of neglecting Iran’s capacity for gasoline production, finally the threat of a refined petroleum sanction is forcing the government take this critical issue seriously. Iran may emerge from sanctions like a spoiled brat from boot camp. But war leaves no consolation prize for those who suffer it. Ultimately, anti-war advocacy is the line NIAC should hold
>>>
GANJI
اخیرا وبسایت روز آنلاین از قول آقای گنجی مطلبی درج کرده (دموکراسی و دیکتاتوری پرچم) که نشان میدهد ظاهرا صدای آنچه که از دید ایشان "دیکتاتوری پرچم" خوانده میشود بگوش ایشان هم رسیده! آقای گنجی در این تحلیل خود به روشنی میگوید که به پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان ایران اعتقادی ندارد و از طرف دیگر هم اعلام میکند که پرچم ملی ایران را مردم انتخاب میکنند! ایشان در بخشی از مطالبشان میفرمایند به همان دلیل که مثلا حزب دموکرات آمریکا اجازه نخواهد داد یک جمهوریخواه در کنوانسیون آنها پرچم حزب جمهوریخواه را بالا ببرد بدون اینکه کسی بتواند آنها را متهم به دیکتاتوری کند، پس حرکت ایشان هم نمیتواند به دیکتاتوری تعبیر شود! قبل از اینکه دور شویم از این قسمت عین نوشته را در اینجا نقل میکنم
>>>
POETRY
I do not conform – I do not bend.
I am the infidel,
the apostate,
the scum of this earth.
The brothers take pride in kicking me,
in punching my face.
They enjoy denying my pain.
Dragging my bound hands,
smashing my blinded head
>>>
POINT
Forecasts which promise the imminent fall of the Islamic regime are premature
The title of this short article is somewhat misleading since prediction regarding anything Iranian is a hazardous task and is often refuted by the following events. The reason is that Iran is, as I have described it, a short-term society, a society which lacks continuity both at the individual and social level. I once wrote that up to a century ago, when an Iranian man left home in the morning he would not know whether, by the evening, he would be made a minister or be hung, drawn and quartered. I also wrote, on another occasion, that an Iranian may be a merchant this year, a minister next year, and a prisoner the year after. Obviously these are exaggerations, but they are close to the Iranian experience throughout its long history
>>>